İç Ses SUS ARTIK

Eskiden kolaydı aşık olduğumu anlamak, 20li yaşlar gençlik başımda duman ve heyecan hayat dolu halimle aşkımın peşine tutunup sallanırdım bir uçurtma gibi. Ama şimdi olan bunca şeyden sonra, nasıl ve ne yapmam gerektiğini hiç bilmiyorum. Aşık mıyım onu da bilmiyorum. Çünkü artık aşkın eskisi gibi bir şey olduğunu düşünmüyorum. Tek bildiğim bağlanmaktan o kadar çok kaçarken kendimi bağlarla elim kolum sana bağlanmış buldum. Her adımımla sana geliyorum istemesemde. Canım acıyor. Yıllar sonra ilk defa bu kadar çok canım acıyor. Kayıplardan yaşanan acı değil bu. Bu farklı, bu yara başka bir yara. Varlıkla yokluk arasında o bilinmeyen bölge bu. Kalp oyunlarının satranç taşlarıyla oynandığı bir yer. Ve ben biliyorum ki seviyorum. Kahretsin ki seviyorum. Bir imkansızı seviyorum.

İç ses; KES ARTIK!