Arkadan bakan ama arkasında bırakamayan

Bu değildi aslında beklediğim ve sen değildin aslında istediğim. Hiç sen olmadın. Hep istemediklerim oldu ve hep sen oldun. Ben mutsuz ama yetinen oldum. Ben kederlenen, içinde milyon kere çeken giden ama aslında hep aynı yerinde sayan oldum. Ben yalan oldum, yok oldum ama hep tozların içinde oturan oldum. Arkadan bakan ama arkasında hiç kimseyi bırakamayan, geçmiş yıllarını sırtındaki bohçasından çıkarıp da denize savuramayan, omzundaki yüklerle her gün yer çekimine daha da çok kapılan, adım atmak isteyen ama atamayan... Ağırlıklarımla her gün daha da derine batıyorum. Dünyanın merkezine yolculuğu çocukluğumda çok okumamdan belki de. Belki de hep cocuk kalmamdan ve merkezimden hiç kopamamamdan. Belki de kendi merkezimi hiç bulamamamdan.