Garip

Her şey çok garip geliyor bana. Hatta o kadar ileriye taşiyorum ki bu garipsemelerimi, varoluşa hatta "dünya bir toz bulutuydu" düşüncelerine bile varabiliyorum. Garip. Ya da daha çok ben garip bir hayat yaşiyorum. Bilmem, artik ayirt edemiyorum. En azindan yaşadiğimi kabul ettim ve yaşayip gidiyorum yok olana kadar. Bu ev , bu insanlar, bu ortamlar, bu hayat gerçekten çok garip. O kadar ki kelimelerle anlatmak bile garip geliyor.
Aslinda bu noktada sorgulamak da garip. Tek bekledigim tükenişlerken. Yok oluşlar, bitişler. Dünya bir toz bulutuydu, döndü devran ve benim dünyam toz bulut olali çok oldu.