Güne dair

Hiç aklımda yoktu aslında günün anlam ve önemine dair bir yazı yazmak. Hatta ona dair bir yazı yazmak da yoktu aklımda. Yine de tüm gün boyunca aklimdaydi, evet bu bir gerçek. Ama hep düşünmemeye çalıştım, tüm günümu evde (çünkü karşılaşma ihtimalini göze alamadim) geçirdim, saçma sapan şeylerle uğraştım. Şu ana kadar da gayet iyi idare ettim. Çok iyiydim. Alışmıştım bazı fikirlere ve bazı görüntülere ta ki Sezen Aksu'dan Tükeneceğiz'i dinleyene kadar. Söyledi şarkıyı Sezen "Bir an gelip de küllenince
Yüreklerimiz dinlenince
Başka sevgilerde tesselli bulunca
İşte biz o gün düşüneceğiz
Etrafımızı sarıverecek bir boşluk ki asla bitmeyecek
Herşey bir anda anlamsız gelecek işte biz o gun tükeneceğiz" ve beni bitirdi.


Başladi bitti biri hep daha çok sevdi, yaşandı, belki de masaldı. Bitti. Yine biten ben oldum, yine bitenlerde takilip kalan ben oldum. Ben, hep ben.

Bana yaptığını yapmadim ona ve sakin kalabilmeme de şaşıyorum aslinda. Aynı adiliği yapmadim ona. Yapamam da zaten. İnsanim ben vicdanim var, vicdanı taşlaşıp da insanlığından çıkan ise o. Hoş gereksiz artik bunlar. Söylenecek söylendi, yaşananlar ve hatalarla hatıralar kaldı. Zaman geçti. Kişilikler değişti. O da bitti.