Korkak

Karşıma geçip konuştun onca zaman. Milyonlarca kelime türettin ve tükettin. Söyledin söyledin, ben hep dinledim. Boş oyalanmalardı benim için senin sözlerin. Kulaklarıma pamuk tıkamadan da olsa dinledim. Bana milyonlarca hikaye anlattın, yazdın durdun. Yazardın ne de olsa, kimliklere bürünüp kitaplarından karakterler oynadın. Pek çok insan yarattın ve anlattın. Hayattaki yansımaları da bunlar dedin. Hatta ve hatta isim verdin. Hepsinin arkasından tonlarca laf ettin. Sözler verdin. Ama özetle konuşup konuşup kafamı şişirdin. Patlama noktamda hayatımdan seni menettim. Şimdiyse kalkıp arkasından laf ettiklerinle görüşüyor olman, ettiğin lafların arkasında durmakta  ne kadar aciz olduğunun göstergesi. Tabii yazarsın ne de olsa. Böyle yapar yazarlar işte. Ama sen yazar bile değilmişsin, olamamışssın, senden olmamış. Aslında sen hep acizdin, evim mabedim modunda sokaklardan korkan hızlı adımlarla dünyayı katettiğini zannedendin yine de hayata bir adım attığında 4 adım geri dönendin.