"Neden dayanıyorsun her şeye?" diye sordu adam, "Çünkü öyle gerekiyor." dedi kadın ve sustu. Adam da sustu. Bir şeyler vardı ama böyle olması gerekiyordu. Dökemedi kadın içindeki çığlıkları kelimelere ve susup boğuldu içindeki seslere. Sustu ve daha da çok sustu. Bir gün patlayacaktı döküp saçacaktı içindeki çığlıkları ortalığa ama o gün bugün değildi. Henüz değildi. Hazır değildi. Daha zamanı vardı. Biraz daha zaman...
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
0 yorum:
Yorum Gönder