Dostlar Kırıyor

Hep sanarlarki seni el altında ama aslında bilinir çekip gitmesi. İnsanı silip köprüleri yakıp o kapıyı kapatması, o telefonu açmaması da bilinir. Bilinir çünku insan kırılır. Anlatamaz kırıldığını ama içi buz parça olur. Söylemez, söylemeye dili varmaz belkide. Yanar canı çok yanar dost dilidir canını yakan. Ateşe atar buz parçalarını ve çeker gider. Dostlar da devam eder sahteliklere. Gün gelir anlanır değerler ama zaman çok geçmiştir. En zoru da geçen zaman içinde sarf edilen sözlere katlanmaktır.

İnsan kırılır ya hem de deli gibi  kırılır. Bağıra bağıra ağlamak istercesine  kırılır ama dili varmaz bir şey demeye dostsa kıran. Dostlar kırıyor be arkadaş, dil kimin olursa olsun tutulmuyor.