Karşısına sadece küfretme isteğiyle oturduğunuz bir insan oldu mu hiç? Hiç içinizdeki tüm kirli sözleri tutmaya çalışarak orada oturup dinlediniz mi onu? Yapmayın. Bütün o küfürler beyninizi kemirirken onu size sevimli kılacak bir yan aramayın. Bu acıyı çektirmeyin kendinize. Olmasın. Böyle olmasın. Dinlemesi çok zor. Dinlemeyin. Nefretinizi söylemeye gittiyseniz söyleyin, kendinizde o güveni bulun. Söyleyin ki rahatlayın. İçinizin yüküyle ezilmeyin.
Oturdum o masada ve dinledim onu. Oraya gitmemin tek sebebi ondan ne kadar çok nefret ettiğimi söyleme isteğiydi sadece. O konuştu, ben kendimi tuttum. Sustukça sustum. İçimden çıkacaklardan korktum. Tek istediğim şey... neyse. O kadarı da fazla olur sanırım.
0 yorum:
Yorum Gönder