Yasını Tuttuğun Sen

SPRING AND FALL: TO A YOUNG CHILD
Gerard Manley Hopkins
Márgarét, áre you grieving
Over Goldengrove unleaving?
Leáves, like the things of man, you
With your fresh thoughts care for, can you?
Áh! ás the heart grows older
It will come to such sights colder
By and by, nor spare a sigh
Though worlds of wanwood leafmeal lie;
And yet you will weep and know why.
Now no matter, child, the name:
Sórrow’s spríngs áre the same.
Nor mouth had, no nor mind, expressed
What heart heard of, ghost guessed:
It is the blight man was born for,
It is Margaret you mourn for.
Not: Şair, bu şiirinin doğru okunabilmesi için vurgu işaretlerini kendisi koymuştur.

BAHAR İLE GÜZ: KÜÇÜK BİR ÇOCUĞA
Gerard Manley Hopkins

Márgarét, yapraklarını döküyor ya Altınkoru 
Seni kederlendiren yoksa bu mu? 
Yaprakların gidişi, insan hali gibi ya, yasına o gonca 
Düşüncelerinin mazhar oluşu bundan mı yoksa? 
Lâkin, heyhat! yürek usul usul olgunlaşır 
Ve göz görür, ama gönül gene de katlanır, 
Bir ah vah bile etmez zamanla, oysa yerle yeksan 
Çürümektedir ağaç kabukları, yapraklar gene darmadağın; 
O zaman da ağlarsın ama sır değildir artık niye ağladığın. 
Bak, yavrum, ne olursa olsun adı: 
Hep aynıdır elem pınarları. 
Ne ağzından, ne de zihninden dökülür söze 
Yüreğinin duydukları, doğanlar ruhunun içine: 
Bu mührü yemiş de doğmuş insan denen, 
Bu sensin Margaret, yasını tuttuğun, sen.

İnsanda her okuduğunda farklı bir his uyandırabiliyorsa bir şiir, işte o zaman o şiir başarılıdır. İlk okuduğum günden beri dizeleri beynime kazınan bu şiirin üzerine pek çok kez düşündüm. Sayısı bilinmez kaç kere düşündüğümün. Ne mührünü yemiş de doğmuşuz acaba? O kadar çok mühürle geliyoruz ki şu yaşımıza artık biz oluyoruz her dakika yasını tuttuğumuz.